عامل اساسي انتقال انرژي حرارتي از محلي به محل ديگر و يااز جسمي به جسم ديگر اختلاف دما (گراديان) مي‌باشد. به عبارتي نيروي راننده شار حرارتي همان اختلاف دماست. با نگرشي كوتاه به كليه طرق انتقال حرارت متوجه مي‌شويم كه شار حرارتي متناسب با اختلاف دماست.     از دير باز وسايل و روش‌هاي متعددي جهت اندازه‌گيري دما ابداع و اختراع گرديده است هر كدام از اين وسايل اندازه گيري محاسن و معايبي داشته و دارند.آنچه كه در مورد يك وسيله اندازه گيري دما مطرح مي‌شود عبارت است از حساسيت، وسعت كاربرد (رنج)، ميزان خطي بودن، داشتن قابليت تكرار اندازه‌گيري دما، استقامت در مقابل مواد شيميايي گوناگون و بسياري ديگر كه اهم آنها همين پارامترها هستند.اما همان‌طور كه واضح است هيچ وسيله اندازه‌گيري نمي تواند تمامي خواسته‌هاي گفته شده را يكجا در خود جاي دهد و هر كدام از آنها به نحوي از تمام يا قسمتي از خواسته‌هاي بالا عاجز خواهند بود. لذا باتوجه به اين گونه محدوديت‌ها، نحوه بكارگيري وسايل اندازه‌گيري دما مطرح مي‌شود به طوري كه با دانستن معايب و محاسن هر كدام میتوان در مورد استفاده از آنها تصمیم گرفت.